Het Engelse woord ‘commonplaces’ staat o.a. voor historische boeken die bewaard zijn gebleven uit de oudheid, de Renaissance-periode en de 19e eeuw. Er werden kennis, wijsheden en informatie in neergeschreven die van belang werden geacht voor de toekomstige generaties. Die eeuwenoude traditie inspireerde folkzangeres Mary Lee Partington uit de Amerikaanse regio New England en de Noord-Ierse muzikant Ed Sweeney om onder die titel samen een plaat op te nemen.

Daarvoor vertellen ze in zeven songs verhalen over het harde leven van immigranten, boeren en fabrieksarbeiders in de 19e en 20e eeuw in Amerika. Mary Lee Partington was de zangeres en songschrijfster van de traditionele Keltisch-Ierse folkformatie ‘Pendragon’ uit Rhode Island en Boston, New England. Vier van de liedjes op “Commonplaces” werden door Mary Lee Partington gecomponeerd, twee nummers werden uit het historische publieke domein van Amerikaanse folksongs geselecteerd en de Engelse folkzanger Alan Bell schreef het enige gecoverde nummer “So Here’s To You” waarmee dit album wordt afgesloten.

Geopend wordt er echter met het folkliedje “The Manchester Mule Spinner” (zie 1e video) waarin de zangpartij van Mary Lee Partington ons doet denken aan de wat schorre stem van Marianne Faithfull. De op de tweede video te horen wondermooie ‘lullaby’-song “Times A Getting Hard Boys” is een echte Ierse traditional waarbij Ed Sweeney Mary Lee heel knap begeleidt op zijn akoestische gitaar. Voor het andere traditionele nummer “Young But Daily A Growing” op dit album haalt Ed de banjo boven.

Er zijn trouwens ook twee gastmuzikanten te horen op enkele tracks: de Noord-Amerikaanse Sheila Falls van de folkformatie ‘Childsplay’ speelt mee op viool en Torrin Ryan van ‘The Boston Uileann Pipers Club’ speelt op de traditionele Ierse folkinstrumenten ‘Uilleann pipes’, fluit en ‘tin whistle’ in de nummers “The Manchester Mule Spinner”, “Deer Island” en “So Here’s to You”.

Fans van Keltische folkmuziek zullen dit werk van Mary Lee Partington en Ed Sweeney maar al te graag willen vergelijken met dat van groepen als ‘Pentangle’, ‘Curved Air’ of ‘Steeleye Span’, ondanks het gegeven dat de instrumentale begeleiding bij al deze liedjes uitermate sober werd gehouden in vergelijking met de songs van deze bands. Een verdienste van dit duo is ongetwijfeld dat het bijna onmogelijk is om de nieuw gecomponeerde liedjes voor het album “Commonplaces” te onderscheiden van de stokoude traditionals die er op te horen zijn.

(valsam)